ทำข่าวภูธรอดีตกับปัจจุบันมันช่างต่างกันราวฟ้า ดิน ตั้งแต่จุดเทียนเขียนข่าวฟังเสียงไซเรนซ์ จากนักข่าวอำเภอเล็กๆจันทบุรี สู่เมืองพัทยา

เขาบอกว่าคุยความหลัง พูดถึงอดีตเป็นคนสูงวัย

คงต้องยอมรับความจริงครับเรื่องที่ผมจะคุย หรือเรื่องที่จะเล่า ก็คงไม่พ้นเรื่องของวิถีชีวิตของอาชีพหลักที่ผมทำมา 45 ปีคืออาชีพ “นักข่าว”

ถ้าจะเทียบกับยุคสมัยนี้ต้องบอกต่างกันยุคนี้ยุคของเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในยุคดิจิทัลที่ทันสมัยการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมาย

เมื่อผมก้าวเข้ามาเป็นนักข่าวของหนังสื่อพิมพ์ ฉบับแรกเดลิมิเรอร์สมัย สมัคร สุนทรเวชเขียนคอลัมน์การเมืองดังมาก ฉบับที่ 2 เดลินิวส์ สมัยป๋าเทพ เป็นหัวหน้าต่างจังหวัด และสุดท้าย ไทยรัฐ มีเฉลิมชัย ทรงสุข เป็นกัปตันภูธร

ผมทำทั้ง 3 ฉบับ ส่งข่าวด้วยโทรศัพท์ ที่ชุมสายโทรศัพท์ในจังหวัดเท่านั้น แล้วเก็บเงินปลายทาง ผมทำครั้งแรกประจำอำเภอท่าใหม่จันทบุรี ข่าวอาชญากรรมแรกที่ทำส่ง นสพ.ไทยรัฐ

ตำรวจตู้นายายอามจับปืนแก๊ปที่ชาวบ้านใช้ยิงนก จ่าสังวาลย์ เป็นหัวหน้าตู้ มี ร.ต.ต.ทวี สอดส่อง เป็นร้อยเวร ยศนักเรียนนายร้อยรุ่น 37 ในขณะนั้น ปัจจุบัน พ.ต.อ.ทวี สอดส่อง เป็น รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม

จำได้ชัดเจนว่าท่านใช้เครื่องพิมพ์ดีต และจุดเทียน ขณะนั้นไม่มีไฟฟ้า ตอนประมาณ 1 ทุ่ม ผมก็จดไปตามสำนวนสอบสวน ที่ท่านพิมพ์

ผมต้องส่งข่าวฉบับเดียวคือไทยรัฐ เพราะท่านประธานกลุ่มวิหคสายฟ้า ภาคตะวันออกในยุคนั้นคือพี่ณงค์ ศิริวงษ์ ให้ส่ง “ไทยรัฐ” ฉบับเดียว ถ้าไม่ทำตามนั้นก็เลือกเอาว่าจะส่งให้ใคร ผมตัดสินใจทันที “ไทยรัฐ” ครับ

และตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ผมก็เป็น “ไทยรัฐ” มา45 ปีแล้ว

จากนั้นปี 2527 ผมได้มาอยู่ที่พัทยา เนื่องจากพัทยาขาดนักข่าว ชีวิตเปลี่ยน การทำงานเปลี่ยน เพราะข่าวเกิดตลอดเวลาหลับไม่ได้ เรียกว่าต้องตื่นตลอดเวลา

หรือไม่ก็ต้องมา สภ.ต.พัทยา และ สภ.อ บางละมุง ตอนเช้าเพื่อขอดูประจำวัน ถ้าวันไหนเผลอหลับไป

หลังทำข่าวเสร็จต้องไปส่งข่าวที่ชลบุรี ที่ชุมสายโทรศัพท์ กด.101 เก็บเงินปลายทาง ทุกข่าวต้องสื่อสารกับรีไรท์เตอร์อย่างถึงพริกถึงขิง อยู่ที่ว่าใครรับข่าวเรา บางคนต้องละเอียดยิบ คือไม่มีจินตนาการเองแม้แต่น้อย บางคนแค่เล่า ใครอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ แป็บเดียว จบกัน วันรุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์มาตอนตี 3 ข่าวหัวใหญ่ เบ้อเริ่ม แต่คนที่ถามเยอะมี แค่ 7 บรรทัด นี่ต่างกันจริงๆ

ต่อมาเริ่มพัฒนาขึ้น มีแพ๊คลิ้งค์ตามตัว เมื่อทางโรงพิมพ์ต้องการให้ทำข่าว แต่ก็ยังไปส่งข่าวที่ชลบุรีเหมือนเดิม

ในที่สุดก็โชคดีขอโทรศัพท์ได้ ทางโรงพิมพ์ส่งเครื่องแฟกซ์และพิมพ์ดีดมาให้ ตอนนี้งานข่าวก็เริ่มมากขึ้นเนื่องจาก พัทยา เจริญขึ้นแบบก้าวกระโดด ช่วงนั้น ซาอุดีอาระเบีย หรือเรียกว่าตะวันออกกลาง มาเที่ยวพัทยา กันมาก

การส่งข่าวสู่ ไทยรัฐ ต้องมีการแข่งขันสูงมาก โดยเฉพาะ เดลินิวส์ ผมแข่งกับเพื่อน วิรัตน์ กิจสม ที่เป็นนักข่าวอยู่ ในขณะนั้น

เมื่อมาเปรียบกับยุคปัจจุบัน จากการทำงานแบบเก่าต้องติดตาม ฟังเสียงหวอให้เป็น(ไฟไซเรน) ว่าเสียงดับเพลิงเสียงไหน เสียงอาชญากรรม หรือ ม.288 ดังอย่างใร นี่คือการทำข่าวในยุคโบราณ

มาถึงวันนี้ช่างแตกต่างเพราะเป็นยุคดิจิทัลที่ทันสมัย ทำข่าวตามสื่อโซเชี่ยล ตามเสียง ว .วิทยุ ตำรวจ วิทยุมูลนิธิ ฯ ง่ายไม่เหนื่อย จะเหนื่อยก็ตรงที่ มีทีวีหลายช่อง ออนไลน์หลายแห่ง ประชาชนเสพข่าวง่าย เป็นนักข่าวง่ายเพียงมีโทรศัพท์เครื่องเดียวเท่านั้น

ผมพบและเห็นมาแล้วจริงๆมีแค่โทรศัพท์มีสังกัดแค่เวฟ เดินเข้าโรงพักเข้าอำเภอ ผมถามว่า เป็นได้อย่างไรทำอะไรบ้าง คำตอบ

“ไปเสนอตัวตามโรงพัก อำเภอแล้วขอค่าน้ำมัน”

มีรถติดสติ๊กเกอร์ว่า “ข่าว” ที่ผมเล่าให้ฟังเพราะคนเหล่านี้หลายคนมาสมัครขับรถทัวร์ผมครับ

ผมเตือนเขาว่าอย่าทำในสิ่งที่คุณเล่าให้ผมฟังนะ มันทำให้ องค์กรเขาเสียหาย สิ่งต่างๆเหล่านี้ที่ผมเล่าให้ฟัง จะมีเยอะมากที่ภาคอีสาน

หยุดเถอะครับอย่าทำ

สุทัศน์ บุญช่วยเหลือ