17 ปีแห่งความระทม 17 ปีแห่งความหลัง 17 ปีแห่งการถูหลอก ต่อไปนี้ก็ทีใครทีมัน

เจ็บแล้วจำ…!

อาชีพธุรกิจรถบัสรถทัวร์ ท่องเที่ยวทัศนศึกษา 

ผมไม่โตไม่มีงานเหมือนคนอื่นเพราะ ไม่เคยไปขอหน่วยงานราชการ อบต.เทศบาลเมือง และเทศบาลตำบล ให้ใช้บริการผมเพราะสาเหตุ อะไร….?

พยายามค้นหาคำถามและคำตอบ ว่า17ปีที่ทำอาชีพนี้มา ทำไมถึงเป็นดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น

ทุกคนครับผมต้องขอโทษที่จะต้องพูดถึงอดีตในการทำงานด้านสื่อสารมวลชน 45 ปีกับการทำข่าวเป็นนักข่าวของ นสพ.ไทยรัฐ ประจำจังหวัดชลบุรี และตำแหน่งประธานกลุ่มวิหคสายฟ้าผู้สื่อข่าวไทยรัฐภาคตะวันออก มา22ปี จนถึงปี 2563

ตำแหน่งหน้าที่การงานทำให้ผมไม่สามารถ ติดต่องานจากหน่วยราชการได้เลยหรือคนที่จะติดต่องานกับเราก็มีความรู้สึกกับเราว่า “ไว้ใจได้มั้ย” หักหลังเขามั้ย ตามใจเขามั้ย ผมพูดแบบนี้ ท่านทั้งหลายคงเข้าใจผมน่ะครับ(ทุกที่มีเงินทอน)

ทุกท่านครับทุกพื้นที่ๆผมรับผิดชอบ มี อบต.เทศบาลฯลฯมากมาย และหลายพื้นที่ๆผมสนับสนุนเรื่องการโปรโมท – ผู้สมัคร ทั้งนายก ทั้ง สมาชิก 

ต้องยอมรับครับว่าก็ทำเพื่อธุรกิจเราเหมือนกัน ทุกคนรับปากยืนยันว่า พร้อมที่จะสนับสนุนว่าจ้างเราถ้ามีงานของสถานที่นั้นๆ

ถึงเวลาก็เหมือนผมบอกเขาคงกลัว ว่าเราเป็นนักข่าว ก็เลยไม่ว่าจ้างเรา ยกตัวอย่างง่ายๆเช่นเมืองพัทยา เทศบาลเมืองหนองปรือ ยังไม่เคยว่าจ้างเราเลยทั้งๆบังให้ทุกเรื่อง(ถ้ามี )

วันนี้ที่เขียนพรรณนามาก็เพราะเกิดความคิดว่าเมื่อเป็นเช่นนี้ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่ งานใครงานมัน พลาดมาก็ว่ากันตามหน้าเสื่อ ไปแก้กันเอาเอง ไม่ต้องมาบอกมาขออีก เพราะ 17 ปีกับอาชีพนี้ไม่เคยได้จากคนที่มันเคยรับปากเราสักคนเดียว 

เจ็บแล้วจำบ้างนะ ไอ้ทัด