สื่อโซเชี่ยล !! ทำสื่อหลักเหนื่อยทวีคูณช่องเจอคลิปสั่งตามต่อ ตอนนี้เลยต้องหันมาแข่งขันกันกับสื่อโซเชี่ยลอีกทางหนึ่ง

ความน่ากลัวของโลกโซเชี่ยล..!!ที่ทำนักข่าวเหนื่อยทวีคูณ

เพราะโลกโซเชี่ยล มันทำอารมณ์ของคนตัดสินปัญหา สร้างความอคติ สร้างความเกลียดชังให้กันและกัน ทั้งๆที่บางครั้งยังไม่รู้เลยว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง เมื่อลงสื่อโซเชี่ยลไปแล้ว จนกว่าจะแก้ได้ก็เสียหายกันไปแล้วสังคมตัดสินไปแล้ว คนที่เป็นข่าวในโลกโซเชี่ยลทั้งติดคุกถูกค่าปรับ ทั้งๆที่ตกลงกันได้แต่ตำรวจละเลยไม่ได้ต้องดำเนินคดี ทั้งเรื่องจริงและไม่จริง น่ากลัวจริงๆครับสมัยนี้

เมื่อสมัยก่อนมีข่าวเพียงแค่บอกนักข่าวและอย่าเพิ่งนำเสนอขอจับคนร้ายได้ก่อนแล้วจะแถลงข่าว เราทำกันมาอย่างนี้จริง ๆ

ส่วนข่าวทีวีเราใช้ส่งรถทัวร์รถแท็กซี่ รับต่อที่สถานขนส่งแต่ละภาค ทางสถานีและหนังสื่อพิมพ์จะมีม้าเร็ววิ่งไปรับฟิล์มหรือม้วนเทปวีดีโดที่ถ่ายมาจากกล้อง เอ็ม 7 สมัยนั้น

ส่วนกล้องข่าวราคาอย่างต่ำประมาณ 5 หมื่นบาททั้งเลนทั้งซูมก็เกือบๆแสน

ปัจจุบันทุกอย่างเปลี่ยนข่าวทีวีตามเก็บจากคลิปมาขยายความ ทั้งจริงทั้งสร้างเรื่องมีหมด คนทุกคนเป็นสื่อได้หมดเพียงมีโทรศัพท์มือถือ

นักข่าวทุกวันนี้เหนื่อยมากเพราะต้องแข่งกับสื่อโซเชี่ยล สมัยก่อนแข่งกันเอง ไทยรัฐ เดลินิวส์ มติชน ข่าวสด ทีวี ก็ 3 5 7 9

แต่ปัจจุบันแข่งกับคนมีมือถือ ทั้งไลด์สดภาพนิ่ง ทั้งแชร์ทุกอย่างทุกช่องทางทีทำได้

จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของนักข่าวหลักที่ต้องแกะข่าวตามเจอมั่งไม่เจอมั่งบางครั้งแสบมากเอา คลิปเก่ามาลง ทางช่องเห็นแจ้งให้พื้นที่นั้นๆตามหาข่าวและคลิปนี้มาทีพอ “เจอของเก่าครับ / คะ “ กูเหนื่อยโว้ย มึงจะลงทำไม (พูดในใจ”

เออ..บรรยายให้ฟังและบอกความรู้สึกว่านักข่าวทุกวันนี้เหนื่อยมาก ค่าใช้จ่ายก็สูง ทั้งค่าน้ำมัน ที่ต้องซอกแซกหา ทั้งค่ากิน ทุกอย่างมันทวีคูณไปหมด แต่รายได้ยังคงเดิม หลายคนบ่นมาอย่างนี้

ผมเขียนเรื่องนี้จากผู้มีประสบการณ์จากอดีตถึงปัจจุบัน ในวันนี้ที่ผมยังถูกกักตัวเพราะโควิด-19 อยู่ที่บ้าน