เจ็บกับคำว่า “ถูกเมิน”

อย่าอดทนกับความสัมพันธ์ ถ้าเพื่อนหรือสังคม “เมินคุณ” ที่ทำเป็นลืม หรือทำให้คุณรู้สึกว่าตัวไร้ตัวตน  จงเดินออกมาแล้วไปหาเพื่อนใหม่ หาสังคมใหม่ที่เคารพและแคร์เรา มันอาจจะเหนื่อยหน่อยที่ต้องเริ่มเข้าหาสังคมใหม่ แต่มันจะดีกว่าแน่นอนเพราะใจเราจะไม่เป็นทุกข์หรือรู้สึกหมดความมั่นใจในตัวเอง

สำหรับเราโดนเมิน โดนลืม หรือโดนทำให้รู้สึกว่าเราไร้ตัวตน ดังนั้นเราต้องหาคนที่ไว้ใจได้เพื่อระบายสิ่งที่เจอออกมา พยายามหาสิ่งนั้นแต่มันหาไม่เจอ

พบเพียงคีย์บอร์ดแป้นพิมพ์ ที่เป็นเพื่อน  ที่เราสามารถระบายได้

เวลาที่ผ่านมาไม่ว่าจะคนในครอบครัวหรือใครก็ตาม ที่เราคิดว่าเราเป็นส่วนเกิน ถอยออกมาซ่ะ คนนอกเจ็บปวดน้อยคนในเจ็บปวดเยอะ ผมเจอมาแล้วเยอะมากเมื่อวันวานกับวันนี้แตกต่างกันในยามเรามีบุญวาสนา ความอยากได้ยศตำแหน่งมันพูดทุกอย่างจนเราเคลิ่มเคลิ้มไปกับมัน

“พี่ลูกพี่ได้ที่นี่นะ” “พี่น้องพี่ได้ที่นี่นะ” “พี่ย้ายไปตามที่พี่ขอนะ” แม้แต่ในยุคปัจจุบัน ทุกอย่างที่ผมเขียนถึงวันนี้เพราะรู้สึกตัวเองว่า “เรากำลังถูกเมิน” เหมือนกับข้อความด้านบน ทุกวันนี้ทุกคนไม่รู้จักผมแล้ว เมินกันไปหมดแล้วเพราะเป็น.

“คนที่ถูกเมิน”

คนเหล่านี้ไม่ใช่ญาติผมสักคน แต่ต้องบอกผู้ใหญ่ไปตามนี้เพื่อขอตำแหน่งให้พวกเขา ตังค์ก็ไม่เอา หวังเพียงแค่อนาคตดูแลกันแค่นั้น บางคนบอกให้ๆแน่ๆถึงวันนี้ 10 กว่าปีแล้ว

ผู้ใหญ่ท่านที่โทรมาบอกผมเอ่ยชื่อไปทุกคน รู้จัก ดังมาก ท่านบอกผมทุกครั้งทุกคนที่อยู่ในบัญชี ท่านจะโทรบอกเอง เรียกว่ายุคนั้นคำสั่งบางคนปีต่อปีด้วยซ้ำ ย้ายตลอด   

เอาหละ….อย่าถามผมว่าใคร ทุกคนยังรับราชการอยู่ หน้าที่ใหญ่โต อย่าไปพูดถึง ทุกคนรู้ตัวเอง คิดไปก็เท่านั้น ลูกเราเองมันยังไม่สนใจเราเลย เลี้ยงดูฟูมฟัก รักมัน ถึงวันนี้มันยังเมินเรานับภาษาอะไรกับคนอื่น

ผมมีเพียงแป้นพิมพ์ของคอมฯเท่านั้นที่จะเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับผม รัก ชอบ เกลียดโกรธ เป็นหมาเฝ้าบ้านให้ประชาชน คอยเห่าหอน ให้ประชาชน ที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อไปจนกว่าดินจะกลบหน้า

สุทัศน์ พัทยา